Beste familie, vrienden en levenspartner,

Mijn tijd in het buitenland zit erop. Het is nu maandagavond 11 uur en morgenochtend reis ik terug naar ons kikkerlandje, voor vluchtinformatie zie het vorige bericht.

De laatste loodjes (ja, dat schrijf je met een d) waren zwaar. Ik heb alles op alles gezet om voor mijn vertrek opnames te kunnen maken van de robot (video van de robot zelf en een opname van wat de robot ziet) en ik kan opgelucht en enigszins trots melden dat dat is gelukt. Eenmaal in Nederland ga ik dan nog een mooi verhaal schrijven voor de publicatie en mijn begeleiders willen waarschijnlijk ook nog een presentatie, dus ik ben er nog wel een paar weken mee bezig. Toch voelt het heel duidelijk alsof ik echt iets afgesloten heb, alsof ik de afgelopen maanden echt hier naartoe heb gewerkt (dat is natuurlijk ook zo). Mijn begeleider reist morgen overigens toevallig met dezelfde trein naar barcelona (hij gaat voor 4 maanden naar Zurich), dus met een beetje pech ben ik zelfs morgenochtend nog met het project in mijn hoofd. Hij vertrok trouwens om 8 uur, omdat hij zich moest voorbereiden op de reis (inpakken enzo), terwijl ik nog anderhalf uur alles moest afmaken en net zo hard moest inpakken... Ik ben niet bitter of zo, ik bedacht het me zelfs pas toen ik aan het inpakken was :)

Tot slot wil ik jullie allemaal heel erg bedanken. Hoe mooi en fantastisch mijn tijd hier ook was (en dat was het echt), 3 maanden alleen in een vreemd land gaan toch aan je vreten en jullie reacties en het idee dat er mensen in Nederland zijn hebben mij echt geholpen. Dit is mijn laatste verhaal, ik ben vastbesloten om niets meer te schrijven als ik weer in Nederland ben. Ik zal de blog sluiten, maar... vanaf een uur of 10 dinsdagavond ben ik weer gewoon voor binnenlandstarief mobiel te bereiken!

Bedankt allemaal en tot snel!

p.s. Ik bedenk me nu dat ik het heel waarschijnlijk niet kan laten om de video van de robot met jullie te delen, zodra die af is. Dat zal mijn laatste blogpost zijn, dan zijn jullie van me, beloofd :)