Laatste blog

Beste familie, vrienden en levenspartner,

Mijn tijd in het buitenland zit erop. Het is nu maandagavond 11 uur en morgenochtend reis ik terug naar ons kikkerlandje, voor vluchtinformatie zie het vorige bericht.

De laatste loodjes (ja, dat schrijf je met een d) waren zwaar. Ik heb alles op alles gezet om voor mijn vertrek opnames te kunnen maken van de robot (video van de robot zelf en een opname van wat de robot ziet) en ik kan opgelucht en enigszins trots melden dat dat is gelukt. Eenmaal in Nederland ga ik dan nog een mooi verhaal schrijven voor de publicatie en mijn begeleiders willen waarschijnlijk ook nog een presentatie, dus ik ben er nog wel een paar weken mee bezig. Toch voelt het heel duidelijk alsof ik echt iets afgesloten heb, alsof ik de afgelopen maanden echt hier naartoe heb gewerkt (dat is natuurlijk ook zo). Mijn begeleider reist morgen overigens toevallig met dezelfde trein naar barcelona (hij gaat voor 4 maanden naar Zurich), dus met een beetje pech ben ik zelfs morgenochtend nog met het project in mijn hoofd. Hij vertrok trouwens om 8 uur, omdat hij zich moest voorbereiden op de reis (inpakken enzo), terwijl ik nog anderhalf uur alles moest afmaken en net zo hard moest inpakken... Ik ben niet bitter of zo, ik bedacht het me zelfs pas toen ik aan het inpakken was :)

Tot slot wil ik jullie allemaal heel erg bedanken. Hoe mooi en fantastisch mijn tijd hier ook was (en dat was het echt), 3 maanden alleen in een vreemd land gaan toch aan je vreten en jullie reacties en het idee dat er mensen in Nederland zijn hebben mij echt geholpen. Dit is mijn laatste verhaal, ik ben vastbesloten om niets meer te schrijven als ik weer in Nederland ben. Ik zal de blog sluiten, maar... vanaf een uur of 10 dinsdagavond ben ik weer gewoon voor binnenlandstarief mobiel te bereiken!

Bedankt allemaal en tot snel!

p.s. Ik bedenk me nu dat ik het heel waarschijnlijk niet kan laten om de video van de robot met jullie te delen, zodra die af is. Dat zal mijn laatste blogpost zijn, dan zijn jullie van me, beloofd :)

Nog 6 dagen + Vlucht informaties

Hallo allemaal,

De deadline ligt vast, mijn hospita is ingelicht en mijn vlieg- en treinticket zijn gekoctht: Dinsdag 1 maart vlieg ik terug naar Nederland. Voor de geintresseerde hieronder de vlucht informatie:

Tue, 01/March/2011 Flight 6351 Depart BCN at 1650 and arrive CRL at 1900

Ik vlieg dus van Barcelona naar Charleroi (Brussel). Vanaf daar neem ik de trein naar Roosendaal en dan verder naar Utrecht. Ik zal daar dus pas 's avond laat aankomen.

Het project hier loopt op zijn eind. Vanmiddag heb ik nog een laatste overleg met mijn begeleider voor we met de experimenten beginnen. De robot die ik heb gebouwd is zo geprogrammeerd dat hij enkel en alleen op basis van een camera objecten herkend en zijn weg er omheen kan vinden. Het is bijzonder (uniek) dat een robot onthoudt waar het herkende object is, ook als dat object uit het beeld verdwenen is. Om dat te demonstreren laten we de robot dus een rondje om het object rijden. Daar wordt vervolgens een video opname van gemaakt die samen met een nog te schrijven paper/publicatie (dat zal mij nog bezig houden tot halverwege maart, ook in nederland) ingestuurd wordt naar IROS2011 (http://www.iros2011.org/). Dit is een jaarlijkse conferentie over robots en andere intelligente systemen, zie de website voor meer informatie.

Tot slot nog iets heel anders (and now for something completely different). Sinds kort werkt hier een nieuw meisje in het lab (dat is sowieso al bewonderenswaardig) en die geniet blijkbaar niet van het kantinevoedsel hier, want ze had zelf eten meegebracht, een opgewarmd rijstprutje. Nadat ze dit veroberd had, haalde ze tot mijn verbazing onderuit het tupperware bakje een garnaal ter grote van mijn hand. Terwijl ik net bezig was aan mijn toetje heb ik dus het twijfelachtige genoegen gehad om te zien hoe een echte Spaanse een garnaal van 15 centimeter wegwerkt. Als novice op het gebied van grote garnalen heb ik zo toch weer iets geleerd. Trek bijvoorbeeld eerst het hoofd van het lijf en zuig/sabbel de binnenkant van het hoofd leeg. Om tot het sappige vlees in het achterlijf te komen, dient met eerst het exoskelet weg te pellen en daarbij is het toegestaan om de tanden te gebruiken (blijkbaar). Het was werkelijk aandoenelijk om zo'n schattig meisje om zo'n grove en brute manier te zien eten.

Tot snel, allemaal!

Ziek

Waarde Hollanders,

Het is alweer half februari en dat betekent dat over iets meer dan twee weken mijn stage er alweer op zit. Morgen heb ik een gesprek met mijn begeleider over de preciese deadline en ik zal dan ook zo snel mogelijk laten weten welke datum ik precies terug naar Nederland vlieg.

Minder leuk nieuws: Ik ben weer eens ziek. Geen koorts of griep dit keer gelukkig, maar buikpijn, misselijkheid, etc. Over het algemeen kan ik nog wel functioneren, ik ben overdag alleen heel moe omdat ik midden in de nacht niet kan slapen door de buikpijn. Het zal wel iets met mijn voedingspatroon te maken hebben: te weinig van een of ander onmisbare bouwsteen (groente, vitaminen ed), niet goed klaar gemaakt kantine voedsel (hoewel mijn collega's nergens last van hebben) of misschien is mijn maag dit Spaanse voedsel na twee en een halve maand gewoon spuugzat.

Omdat ik gisteren ziek thuis zat, besloot ik mezelf nuttig te maken door mijn kamer schoon te maken. Nu heeft mijn hospita zo'n stofzuiger zonder zak (zeg maar een Dyson, maar dan geen Dyson) en laatst had zij dat apparaat schoongemaakt (want dat moet een keer in de zoveel tijd). Alle onderdelen had ze los terug gelegd dus die moesten nog als een Ikea meubel terug in elkaar gesleuteld worden. Ik stond in het half donker in de opbergkast te sleutelen en had het geheel net bijna in elkaar (houdertje op het filter, filter klikt op de hoofdhouder, hoofdhouder in de opvangbak. Wacht nee, filter zit op zijn kop, opnieuw...), toen mijn hospita en haar dochter mij kwamen helpen. Ik heb vervolgens mogen genieten van voorstelling van tien minuten waarin moeder en dochter als twee clowneske (dat woor moest ik opzoeken) figuren in het Spaans ruzie maakten over de manier waarop het geheel zou moeten passen. Mocht iemand ooit voor de keuze staan voor een stofzuiger met of zonder zak, denk dan aan deze moeder en dochter en wat de gevolgen waren voor hun relatie...

Het leven is een curve

Hallo allemaal,

'Het leven is een curve,' zei devoiceover in eenreclame van fortis al ooit (Klik hier voor de reclame, de Engelse versie is trouwens beter). Een wijs inzicht voor fortis zelf, zoals we nu achteraf weten... Altijd wanneer ik in mijn eigen leven pieken endalen tegenkom moet ik steeds weer aan die reclame denken, zo ook nu. Ik heb vorige week ontzettend veel voorderingen gemaakt en stond vrijdag met een eureka moment bijna te schreeuwen toen de robot probleemloos een voorgeschreven pad volgde. Gisteren is het echter helemaal mis gegaan. Om het echt helemaal mooi te maken, moest ik de nieuwe versie vande vision software (waarmee de robotdingen kanherkennen) installeren. Dat zou niet meer dan 20 minuten duren. Het kostte mijn begeleider inderdaad niet minder dan 20 minuten om mijn computer te laten crashen. Ik zaljullie niet vervelen met de schuldvraag oftechnisch geneuzel over graphische kaarten, falende libraries en linux, maar feit is dat ik vandaag (24 uur later) nog altijd niet verder kan. 'Maar Simon,hoe schrijf je dit stukje dan op je blog als je computer is gecrasht?'hoor ik jullie niet vragen. Nou: de linux partitie is gecrasht, mijn windows partitie is nog ok, maar daarmee kan ik alles mee behalve de robot aansturen (daar was linux dus voor).

Zo, en voor allen die zich door bovenstaand saai computernerderig stukje hebben heen weten te lezen, vermeld ik hier als beloning de mooie anekdote die ik overgehouden heb aan uren zweten achter mijn laptop met twee linux wizkids. Toen echt alle hoop verloren was en één van de twee het wilde opgeven, zei de ander iets in het Spaans waar ze allebei erg om moesten lachen. Na wat gezeur van mijn kant, wilden ze het eindelijk vertellen en het bleek te gaan om een (volgens mij onbekend) Spaans gezegde dat men gebruikt als iets heel erg moeilijk isof als je ergens geen brood meer in ziet. Voor de tere kinderzieltjes en preutse mensen zal ik het gezegde niet in alle glorie hier plaatsen, maar een gekuiste vertaling geven:
'Met geduld en veel speeksel, 'pakt' de olifant de mier'.

Voor diegenen die nu nog prijs stellen om de volledige vertaling, zodat ook zij dit beeld nooit meer uit hun hoofdkunnen krijgen: U heeft mijn email adres. Voor alle anderen: Laten we hopen dat deToon Tellegen verhalen nooit in het Spaans worden vertaald...

Scholierenbezoek

Hola chicas y chicos,

Waarschijnlijk in het kader van een open dag o.i.d. kregen we vandaag bezoek van een groep scholieren die hier een en ander de horen kregen over de nobele kunst van de robotica (zie ook de foto's). Grappig genoeg lijkt het interesseniveau onder een groep scholieren bij dergelijke activiteiten een universele constante, want voor mij had het net zo goed een groep Nederlandse scholieren kunnen zijn: zelfde merkkleren, zelfde uitdrukkingsloze gezichten en zelfde matig applausje na de demonstraties. Maar goed, het was wel gezellig :) De demonstraties zelf waren overigens niet bijster interessant: een robot die iemand volgt en een demonstratie van de software die ik nu ook in mijn eigen project gebruik.

Daarnaast waren vandaag ook de mensen terug die afgelopen week in Eindhoven waren voor een project, met name de beheerder hier, Luis. Op mijn werkplek lag een krant open en ik vroeg me al geirriteerd af wie op mijn plek een krant had zitten lezen, toen ik zag dat het een Nederlandse krant was. Bleek dat ze een kopie van de cursor hadden gevonden waar ik een paar weken geleden een stukje in had geschreven over mijn stage. Met als gevolg dat ik zojuist voor het hele lab mijn stuk heb moeten vertalen, want ze wilden natuurlijk allemaal weten wat ik over hen geschreven had. Gelukkig had ik niets gemeens over ze geschreven :)

En tot slot: mijn laatste maand hier is net begonnen, dus de einddatum begint in zicht te komen.

Simon

Koud

Haha, dit wordt lachen voor de Hollanders...

Het vriest in Zaragoza. Ik heb vanochtend bijna geprobeerd of het ijs in het hippe ondiepe vijvertje (vierkante bak met 5 cm water) op de binnenlaats hier al sterk genoeg was om mij te houden. Ik kon het bijna niet geloven toen ik in de bus vanochtend op zo'n digitale reclame klok/thermometer zag dat het -2 graden was, maar het water liegt niet. Ik heb natuurlijk meteen opgezocht hoe vreselijk koud het dan wel niet in Nederland moest zijn en wat schetste mijn verbazing? Het wordt daar bij jullie 's nachts niet kouder dan 3 graden!

En om het allemaal nog erger te maken: Ik heb op mijn kamer een groot raam (met uitzicht op een kleine binnenplaats en mijn overbuurvrouw van 127) met enkel glas. Daarnaast is mijn dunne radiator ongeveer een halve meter breed en zit de thermostaat in de woonkamer waar het altijd behaaglijk warm is (daar zijn de ramen ook veel kleiner en volgens mij met dubbel glas). Kortom: ik heb het weekend doorgebracht met twee truien over elkaar heen en mijn handen bij de warmteuitlaat van mijn laptop (tip voor diegene die ooit nog naar siberie/noordpool/zuidpool gaan met een laptop: de warmteuitlaat is een zeer effectieve warmtebron). Hoe dan ook: Ik was blij ik vandaag weer op de universiteit zat, hoewel ik het daar ook niet kon laten af en toe mijn handen te warmen aan mijn laptop, maar misschien ben ik wel gewoon een koukleum. Een lichtpuntje: Vanaf donderdag gaat het bij jullie ook weer vriezen. Ach, ik ben ook eigenlijk te hard, jullie hebben al die vreselijke sneewbuien al moeten doorstaan. Gniffel maar even lekker dat het in Spanje nu kouder is dan daar :)

Simon

P.S. Ik heb eindelijk de foto bovenaan de pagina veranderd (beter laat dan nooit). Dit is hetPalacio de la Aljafería, een groot kasteel uit de 11e eeuw waar ik elke dag met de bus langs rij en misschien toch maar eens een bezoekje aan moet brengen.

Weekend!!

Hallo allemaal,

Het is weer weekend! En dat betekent dat ook mijn werkweek weer voorbij is. Ik word er toch wel gaar van om elke dag met hetzelfde probleem bezig te zijn en om elke ochtend wakker te worden met het idee: 'Oh ja, dat werkte niet gisteren, hopen dat ik vandaag een oplossing vind.'

Maar daar ga ik de komende dagen niet aan denken, gewoon lekker van het weekend genieten. Ik ga dan ook helemaal niets doen, behalve mezelf bezighouden met andere zaken dan de studie. En natuurlijk lekker uitslapen.

Maar waar ik eigenlijk deze post voor wilde schrijven: Enige tijd geleden kreeg een mailtje uit Eindhoven van de redactie van de 'cursor', een 'Informatie- en opinieblad van de Technische Universiteit Eindhoven', althans, dat zegt de website. In het kader van de opinie of de informatie (daar ben ik eigenlijk niet zeker over), zijn ze elke maand op zoek naar bijdragen voor hun buitenland rubriek, getiteld 'Hoe is het in...'. Ik verveelde me destijds nogal dus ik heb met mijn hoofd in een soort 'in 1-2-3 in godsnaam dan maar' gevoel gezegd dat ik op zich best wel iets wilde schrijven, mochten zeinteressehebben. En verdomd, nog geen twee uur later zat ik eraan vast. Lang verhaal kort:

http://web.tue.nl/cursor/internet/jaargang53/cursor15/student/student.php?page=s_enhoeist

Als je trouwens niet met de TU/e bekend bent is het ook leuk om gewoon eens de rest van de site te bekijken.

Simon

P.S. Zijn er trouwens mensen die dit lezen die naar de manifestatie in Den Haag zijn gegaan? Ik heb begrepen dat dat niet helemaal goed is afgelopen...

Barcelona

Hallo allemaal,

Ik ben weer terug in Zaragoza, na een geweldig weekend met Laura in Barcelona. Waar moet ik beginnen? Bij het begin, dan maar...

Het eerste wat we wilden zien was La Sagrada Familia, een immense kathedraal ontworpen door Atoni Gaudi. In de metro daarheen werd echter al duidelijk dat we niet de enige waren. Het was onvoorstelbaar hoeveel mensen in de rij stonden. Het zou letterlijk uren duren voor we daar binnen waren en we besloten de kathedraal later te bezoeken en die dag een bezoek te brengen aan Parc Guell. Dit park was ook ontworpen door Gaudi, hoewel het nooit af is gekomen. Het moest een enclave worden binnen Barcelona, een utopia, het perfecte dorp. Helaas zijn alleen de ingang, de markplaats en de infrastructuur gebouwd, maar dat was alsnog zeer de moeite waard. Ik had nog nooit werken van Gaudi gezien, maar het duurt niet lang voor je beseft wat een genie die man was. Later op de dag besloten we casa Batllo te bezoeken, een huis dat ook gebouwd was door Gaudi (overal in Barcelona zitten huizen en werken van Gaudi verstopt). Het hele huis was zo ontworpen dat het op een onderwater-wereld leek. Alle muren en plafonds leken te golven, er was geen recht stukje te ontdekken, het was echt heel bijzonder.

Zondag beklommen we een van de bergen rondom Barcelona: Montjuic. En met beklimmen bedoel ik: we gingen omhoog met de kabelbaan en liepen terug naar beneden. De tocht was verrassend, met een bezoek aan een kasteel uit de 17e eeuw, het Olympisch stadion van 1992, demonstraties van modelvliegtuigjes en autotjes en Poble Espanol, een soort Madurodam, maar dan op ware grootte.

Op maandag besloten we om opnieuw la sagrada Familia te bezoeken, met het idee dat veel Spanjaarden weer aan het werk moesten en dat er dus alleen wat buitenlandse toeristen zouden zijn. En inderdaad: het was ontzettend rustig. We hebben zelfs niet in de rij gestaan, we konden meteen doorlopen. Het is moeilijk de kathedraal te beschrijven, het was zo anders dat alles wat ik eerder gezien had. Ik heb geprobeerd om foto's te maken, maar het is moeilijk om de immensiteit en de genialiteit van Gaudi's werk te laten zien. Voor iedereen die nog nooit in Barcelona is geweest en er ooit nog komt: bezoek absoluut La Sagrada Familia, je weet niet wat je ziet. De kathedraal is overigens nog steeds niet af (werk begon rond 1900) en er wordt nog altijd actief aan gewerkt. Laura en ik hebben allebei onze twijfels of het ooit afkomt, omdat het plan wel heel ambitieus is, maar ook als het zo blijft is het een van de mooiste gebouwen die ik gezien heb.

En toen was ik weer in hier, in Zaragoza, waar het station het interressantste gebouw is. De vakantie is weer voorbij....

Simon

p.s. Bekijk vooral de foto's, die geven een beter beeld van het weekend dan ik hier in woorden kan beschrijven.